Zijn stijl reduceert zijn meubels tot de essentie, tot waarvoor ze oorspronkelijk ontworpen waren, en keert terug naar het 'archetype'. Semiotiek speelt een belangrijke rol: taal als basis van cultuur. Hij omschrijft zijn meubels als zwaar, solide en in zijn ogen typisch Vlaams, Bourgondisch, Gallisch. Zijn gebruik van duurzame, authentieke materialen en constructietechnieken laat de invloed van de tijd op de ontwerpen inwerken. Naast een esthetische keuze is dit ook het resultaat van een bewuste keuze om hun bruikbaarheid te garanderen. Casimirs objecten zijn ontworpen om gebruikt te worden. Casimirs ontwerpen vinden hun oorsprong ergens voorbij de meest extreme grens van reductie. Op het toppunt van eenvoud gaat waarheid over in kritiek. Daarom zijn Casimirs meubels, zelfs in hun meest extreme eenvoud, altijd afwijkend.